• ROZDZIAŁ A.
  • I. Zasady ogólne.
    • 1. Charakterystyka ognia pistoletu.
    • 2. Cel szkolenia strzeleckiego.
  • II. Wytyczne i metody szkolenia strzeleckiego.
    • 3. Podstawowe czynniki dobrego wyszkolenia strzeleckiego.
    • 4. Nauka o broni.
    • 5. Sposób szkolenia.
    • 6. Zakres wyszkolenia strzeleckiego.
  • III. Warunki bezpieczeństwa.
    • 7. Przestrzeń zagrożona.
    • 8. Obchodzenie się z bronią.
    • 9. Zachowanie się na strzelnicy.
• ROZDZIAŁ B.
  • l. Ćwiczenia wstępne.
    • 10. Zakres ćwiczeń wstępnych.
    • 11. Postawa strzelecka stojąc.
    • 12. Postawa strzelecka klęcząc i leżąc.
    • 13. Strzelanie z podparciem.
    • 14. Dobywanie pistoletu.
    • 15. Trzymanie pistoletu.
    • 16. Ładowanie, rozładowywanie, odbezpieczanie i zabezpieczanie.
    • 17. Składanie się i celowanie.
    • 18. Ściąganie spustu.
  • II. Strzelania.
    • 19. Strzelania szkolne.
    • 20. Strzelania szkolno-bojowe.
    • 21. Zawody strzeleckie.
• ROZDZIAŁ C. Szkolenie strzeleckie z konia i z koniem w ręku.
  • 22. Cel szkolenia.
  • 23. Zakres wyszkolenia.
  • 24. Ćwiczenia fizyczne.
  • 25. Postawa strzelecka na koniu.
  • 26. Składanie się w miejscu i w stępie.
  • 27. Składanie się w kłusie, galopie i w cwale.
  • 28. Nabijanie i zabezpieczanie pistoletu na koniu.
  • 29. Strzelanie z konia.
  • 30. Zmiana magazynka.
  • 31 Środki bezpieczeństwa.
• ZAŁĄCZNIKI
  • ZAłĄCZNIK nr 1. Program strzelań ostrych szkolnych i szkolno-bojowych z pistoletu.
  • ZAłĄCZNIK nr 2. Program strzelań ostrych z pistoletu z konia.

Pistolet służy do zwalczania celów z bliska, zazwyczaj nagle się ukazujących. Wartość ognia pistoletu zatem zależy od celności każdego strzału.

Ponadto rozstrzygające znaczenie ma strzelanie szybkie, pozwalające w jak najkrótszym czasie zwalczyć nawet kilka celów.

Celem szkolenia strzeleckiego z pistoletu jest:

• wyrobienie błyskawicznej decyzji strzelca,
• zmechanizowanie wszystkich czynności przygotowawczych do strzelania,
• wyrobienie szybkości i celności strzelania z rzutu.

Te cechy nabierają szczególnego znaczenia podczas zaskoczenia jednocześnie przez kilku przeciwników, kiedy to strzelec musi umieć dać kilka celnych strzałów w jak najkrótszym czasie, częstokroć celując tylko "po lufie".

Celność i szybkość strzelania osiąga się przez częste i dokładne ćwiczenia strzeleckie, kładąc główny nacisk na strzał "z rzutu" z postawy stojącej.

Podstawowymi czynnikami dobrego wyszkolenia strzeleckiego są:

• dokładna znajomość broni i jej pielęgnacja,
• sumienność i systematyczność w szkoleniu,
• częste strzelania,
• stałe podtrzymywanie nabytej sprawności strzeleckiej.

Jednym z warunków dobrego użycia broni jest dokładne jej poznanie. Uczy ono zapobiegać usterkom w działaniu i podaje sposoby utrzymania broni w dobrym stanie.

Naukę o broni więc należy prowadzić równolegle ze szkoleniem strzeleckim.

W końcowych lekcjach nauki o broni omówić skuteczność ognia z pistoletu.

Podstawową zasadą szkolenia strzeleckiego jest szkolenie indywidualne.

Szkolenie odbywa się w lekcjach krótkich a częstych, zapewniających jednak dosyć czasu na wyczerpanie zakreślonego programu.

Szkolenie strzeleckie dzieli się na:

• ćwiczenia wstępne i strzelania szkolne,
• strzelania szkolno-bojowe.

Przy strzelaniu w terenie równym przestrzeń zagrożona wynosi:

• 2.000 m na głębokość (w kierunku strzelania),
• 1.000 m na boki.

Nieostrożne, a tym bardziej nieumiejętne, obchodzenie się z bronią jest bardzo niebezpieczne tak dla strzelca jak i otoczenia. Dlatego też od początku szkolenia trzeba wpajać w strzelca, aby przestrzegał następujących zasad:

• broń zawsze uważać za nabitą,
• broń trzymać wylotem lufy w dół i nieco w prawo w skos,
• przed złożeniem się do strzału nie kłaść palca wskazującego na spust,
• broń odbezpieczać bezpośrednio przed strzelaniem,
• pamiętać, że pistolet po każdym strzale samoczynnie się nabija a iglica zostaje napięta.

Strzelców na strzelnicy umieścić tak, aby byli zupełnie odosobnieni od strzelających.

Strzelec wywołany do strzelania melduje się u instruktora, który przegląda broń i magazynki, po czym wskazuje strzelcowi stanowisko i cel (kierunek strzelania), wydaje magazynek zawierający ilość naboi przepisaną do danego strzelania i rozkazuje strzelcowi naładować pistolet.

Strzelec wykonuje wszystkie czynności zwrócony twarzą w kierunku strzelania. Pod żadnym pozorem nie wolno strzelcowi obracać się z pistoletem lub wykonywać niepotrzebne ruchy.

Instruktor stoi pół kroku z tylu i w lewo od strzelającego i bacznie obserwuje wszystkie jego ruchy.

Szczególną uwagę zwraca na ładowanie, rozładowywanie, zabezpieczanie i odbezpieczanie pistoletu. Czynności te w postawie stojącej należy wykonywać z pistoletem zwróconym lufą w dół i nieco w prawo w skos; w postawach dostosowanych do terenu - lufa zwrócona w kierunku strzelania.

Po ukończeniu strzelania instruktor ponownie przegląda broń i magazynki.

Ponadto obowiązują przepisy zawarte w §§ 126-139, 141-147, 150, 151 Instrukcji strzeleckiej cz. I.

Ćwiczenia wstępne obejmują:

• postawy strzeleckie,
• dobywanie broni z futerału,
• trzymanie pistoletu,
• ładowanie i rozładowywanie,
• odbezpieczanie i zabezpieczanie,
• składanie się i celowanie,
• ściąganie spustu.

Ponieważ wszystkie czynniki strzału są ściśle ze sobą związane, przeto strzelec uczy się od samego początku całkowitego złożenia się, wycelowania i ściągania spustu. Natomiast dobywanie broni, ładowanie, rozładowywanie, zabezpieczanie i odbezpieczanie należy ująć w oddzielne lekcje.

Ćwiczenia wstępne przerabiać w postawach: stojącej, klęczącej, leżącej oraz dostosowanych do terenu tak z wolnej ręki jak z podparciem.

Nadto (jako ćwiczenie doskonalące) szkolić w strzelaniu z pistoletu z lewej ręki.

11. Postawa strzelecka stojąc.

Strzelec stojący twarzą do celu robi pól obrotu w lewo i jednocześnie odstawia lewą nogę w bok w przedłużeniu linii bioder i ramion. Wielkość rozkroku zależy od budowy tułowia strzelca. Ciężar ciała spoczywa równomiernie na obu stopach, kolana lekko wyprężone, głowa przy lekkim uniesieniu zwrócona w kierunku celu.

Prawą ręką strzelec dobywa pistolet i trzymając go za uchwyt opuszcza go wzdłuż prawego uda w dół na całą długość swobodnie opuszczonej ręki.

Lewa ręka zwisa swobodnie wzdłuż tułowia (można ją również założyć za plecy lub oprzeć na biodrze).

Dla dania strzału strzelec energicznie wyrzuca pistolet w przód na całą długość wyprostowanej ręki (lecz nie wyprężonej), kładzie palec wskazujący drugim członem na spust i celując przez szczerbinę i muszkę (po lufie) ściąga spust (ryc. 1).

We współczesnych systemach tzw. strzelania instynktownego broń najczęściej trzyma się ręką zgiętą w łokciu z wylotem lufy na wysokości prawego oka a do strzału wysuwa się ją w przód - dokładnie tak samo jak przy opisanej poniżej w punkcie 25 postawie do strzelania z konia. Jeśli próbujemy szybko podnieść pistolet do lini celowania to niewątpliwie ze względu na swój ciężar (powyżej 1kg) "poleci" on nam za wysoko i dopiero po chwili uda się go ustabilizować we właściwym położeniu. O wiele lepiej jeśli porusza się on wzdłuż linii celowania - zatrzyma się kiedy "ręka się nam skończy", od razu tam gdzie trzeba. Trudno powiedzieć, czemu podano gorszy sposób, skoro parę paragrafów dalej opisano lepszy.

Przy daniu kilku strzałów bezpośrednio po sobie następujących należy, nie odrywając oka od linii celowania, po każdym strzale zwolnić spust i ponownie nacisnąć.

Postawy strzeleckie klęcząc i leżąc podają ryc 2 i 3.

Jako zasadę przyjąć, że przy strzelaniu z pistoletu we wszystkich postawach podpiera się tylko rękę, a nie broń.

Co jest ciekawe, bo współczesne poglądy na tą sprawę są dokładnie odwrotne - lewa ręka obejmuje z przodu i od dołu chwyt pistoletu, częściowo przykrywając prawą dłoń; palec wskazujący oparty jest (lub nie, jak wygodniej) o przednią krawędź kabłąka spustowego. Większość współczesnych pistoletów ma wręcz tę krawędź specjalnie wprofilowaną do tego celu. Cóż, gusta się zmieniają...

Strzelec prawą ręką otwiera futerał, chwyta za uchwyt, wyjmuje pistolet z futerału i w miarę potrzeby odbezpiecza go lub nabija.

Czynności te strzelec powinien wykonywać odruchowo.

15. Trzymanie pistoletu.

Sposób trzymania pistoletu podaje ryc. 4.

Pistolet należy trzymać pewnie, bez kurczowego zaciskania dłoni.

Już przez samo trzymanie pistoletu zostaje zwolniony samoczynny bezpiecznik.

Czynności te przerabiać w myśl zasad § 11, 12 i 15 Instrukcji o broni dążąc do ich zmechanizowania. Szczególną uwagę zwracać na szybką zamianę magazynka.

Po przybraniu postawy strzeleckiej (§ 11 i 12) strzelec wyrzuca pistolet w ten sposób, żeby od razu był skierowany w środek celu, i zależnie od charakteru strzelania celuje dokładnie do celu lub daje strzał tzw. "z rzutu".

1. Celowanie dokładne.
   Strzelec szybko podprowadza z grubsza pistolet pod punkt celowania, po czym celując przez szczerbinę i muszkę celuje dokładnie, starając się utrzymać pistolet nieruchomo aż do chwili odpalenia.
2. Celowanie z rzutu.
   Strzelec energicznie wyrzuca pistolet w kierunku celu i daje strzał.
   Strzelanie z rzutu wymaga dużej wprawy. Ponieważ ten rodzaj strzelania będzie najczęstszy, stanowi zatem zasadniczy dział szkolenia strzeleckiego.
   Strzelec musi umieć bez celowania dokładnego szybko skierować broń w środek celu (niekiedy celując tylko "po lufie") i dać celny strzał.

Spust ściąga się drugim członem palca wskazującego.

W ćwiczeniu tym zwracać uwagę, aby:

• ściąganie spustu odbywało się płynnie,
• strzelec wykonywał ruch tylko palcem wskazującym, gdyż zazwyczaj strzelcy mają skłonność do kurczowego zaciskania całej dłoni, co powoduje drgania ręki.

Strzelania szkolne mają zapoznać strzelca z właściwościami broni, wyrobić u niego techniczną sprawność strzelecką, oraz zaufanie do broni i do samego siebie.

Strzelania szkolne należy rozpocząć po zupełnym opanowaniu techniki dawania strzału w postawie stojącej i przerabiać je w myśl zasad § 83-91 Instrukcji strzeleckiej cz. I.

Strzelania szkolno-bojowe uczą strzelca zwalczania różnych celów z odległości najbliższych.

W strzelaniach tych uwypuklają się silnie:

• opanowanie nerwowe,
• spostrzegawczość,
• szybkość decyzji,

toteż dają one właściwe przygotowanie do walki z bliska.

Strzelania szkolno-bojowe zatem trzeba tak organizować, aby odpowiadały warunkom bojowym.

Każdy kierownik strzelania po odbytym strzelaniu powinien je omówić dla wszystkich obecnych, biorąc pod ocenę:

• czas, jaki upłynął od ukazania się celu do pierwszego strzału,
• czas strzelania,
• ilość trafień (trafionych figur) w stosunku do ilości wystrzelonej amunicji.

Do przeprowadzenia zawodów strzeleckich z pistoletu wybrać z załączonego programu strzelań jedno ze strzelań szkolnych lub szkolno-bojowych.

Celem szkolenia strzeleckiego z konia i z koniem w ręku jest:

• przygotowanie jeźdźca do celnego i szybkiego strzelania w różnych chodach i do różnych celów,
• wyrobienie szybkiej orientacji oraz wyboru ważności celu,
• wyrobienie odruchowego panowania nad koniem w czasie strzelania,
• oswojenie konia ze strzałami dawanymi z konia lub obok konia.

Na wyszkolenie strzeleckie składają się:

• ćwiczenia fizyczne w celu wyrobienia pewności we władaniu pistoletem z konia i obok konia,
• postawy strzeleckie na koniu i obok konia z celowaniem do celu,
• ćwiczenia dobywania broni, ładowania i zabezpieczenia na koniu i obok konia,
• strzelania szkolno-bojowe na różne odległości.

Do ćwiczeń fizycznych z pistoletem należą:

• sprężyste wyrzucanie prawej ręki w przód, w prawo i lewo bok, w tył, i w dół bez pistoletu i z pistoletem (nie naładowanym),
• zataczanie ósemek ruchem ręki i pięści nad głową, przed sobą i z boku.

W ćwiczeniach tych trzymać pistolet za uchwyt.

Ćwiczenia na kobyłce i na koniu:

• składanie się do strzału w przód, w prawo, w lewo, w tył i w dół przy jednoczesnym trzymaniu wodzy w lewej ręce,
• skręcanie tułowia w prawo, w lewo, pochylanie się w dół z jednoczesnym składaniem się do strzału,
• ćwiczenia w celu wyrobienia równowagi i wzmocnienia odpowiednich mięśni.

Jeździec na koniu prawą ręką otwiera futerał, wyjmuje pistolet i trzymając go za uchwyt opiera o udo prawej nogi, odchylając lufę w prawo w dół, odbezpiecza naciskając kciukiem prawej ręki na kurek, po czym zginając rękę w łokciu unosi go wylotem lufy do góry, tak aby pistolet znalazł się na linii prawego oka. Pistolet odchylony lekko w prawo. Łokieć prawej ręki lekko przyłożony do boku. Lewa ręka trzyma wodze.

Przy złożeniu się w przód jeździec pochyla się lekko do przodu bez zmiany dosiadu, wysuwa pistolet w przód, tak aby się znalazł możliwie przed głową konia.

Przy składaniu się w prawo, w lewo lub w dół jeździec pochyla się lekko w przód bez zmiany dosiadu i jednocześnie wysuwa pistolet w tym samym kierunku.

Składając się w tył jeździec siada głęboko w siodle i zwiaca tułów przez prawe ramię w tył, bez zmiany układu nóg.

Podczas wykonywania tych ćwiczeń nie należy pistoletu ładować. Palec wskazujący jeźdźca znajduje się na spuście. Lewa ręka z wodzami lekko oparta o grzywę konia.

Składając się w kłusie, galopie, cwale jeździec opierając się lewą ręką o grzywę unosi się lekko w strzemionach. Resztę czynności wykonuje jak w miejscu i w stępie.

Do nabicia pistoletu (wprowadzenia naboju do lufy) jeździec trzyma pistolet prawą ręką za uchwyt, a lewą ręką trzymając wodze odciąga suwadło w tył do oporu, po czym puszcza je. Po nabiciu naciska kciukiem prawej ręki bezpiecznik i opuszcza kurek. Pistolet w czasie tych czynności jest skierowany lufą do góry i w prawo w bok.

Podczas strzelania z konia w stępie i kłusie należy celować za pomocą przyrządów celowniczych. W galopie i cwale celować "po lufie". Strzał należy dać przed wyminięciem celu, gdyż strzał w bok lub w tył jest mniej celny, a ze względów bojowych spóźniony.

Strzelając w galopie lub cwale do figur polowych ustawionych frontem do osi ruchu celować w bliższy skraj celu, gdyż przy celowaniu w środek celu lub krawędź zewnętrzną pocisk przejdzie poza cel. Do figur polowych ustawionych frontem do jeźdźca celować w środek tarczy.

Dla zmiany magazynka strzelec naciska kciukiem prawej ręki na czepik magazynka. Lewą ręką trzymając wodze chwyta wypadający magazynek, po czym przekłada pistolet do lewej ręki; prawą ręką wyjmuje pełny magazynek z futerału i wkłada go do uchwytu aż do oporu, następnie przekłada pistolet do prawej ręki i zabezpiecza go. Pusty magazynek chowa do futerału.

Podczas strzelania nabojem ostrym z konia obowiązują zasady § 124 i 125 Instrukcji strzeleckiej cz. I.

INSTRUKCJA O BRONI