[O sposobie pokazywania liczb za pomocą palców dłoni.]

Chcąc przekazać komuś jakąś liczbę gestem dłoni, można zwyczajnie wyprostować odpowiednią liczbę palców i zostaniemy świetnie zrozumiani bez wcześniejszego uzgodnienia sygnałów. Ale używając w ten sposób jednej dłoni ograniczamy ilość zamawianych piw do maksymalnie pięciu. Nurkowie na przykład używają nieco bardziej skomplikowanego systemu, który umożliwia pokazanie na palcach jednej dłoni cyfr od 0 do 9, natomiast w krajach wschodu istniał niegdyś sprytny system umożliwiający ukazanie jedną ręką liczb w jeszcze większym zakresie.
Jego podstawą był podział palców dłoni na dwie grupy, przy czym ułożenie małego, serdecznego i środkowego palca służyło do pokazania jedności (1...9), natomiast różne gesty wykonywane palcem wskazującym i kciukiem obrazowały dziesiątki (10, 20, ... 90). Łącząc ułożenia obu grup palców można było zademonstrować każdą liczbę z zakresu od 1 do 100.
Można by zapytać - świetnie, rzeczywiście bardzo sprytne, ale co to ma wspólnego z łucznictwem? Otóż był on wykorzystywany przez dawnych autorów do tworzenia nazw rozmaitych chwytów, jakimi ujmujemy łuk i cęciwę. O wiele łatwiej jest powiedzieć po prostu '63' zamiast 'ten chwyt, przy którym kciuk jest zgięty a palec wskazujący...' itd.
W istocie system ten stopniowo wyszedł z codziennego użytku i został zapomniany (muzułmanie i tak nie mogli zamawiać piwa), a jego szczegóły zachowały się do naszych czasów właśnie dzięki arabskim, tureckim i perskim traktatom łuczniczym.

JEDNOŚCI

Cyfry od jeden do dziewięć pokazujemy przez odpowiednie ułożenie trzech 'dolnych' palców dłoni: małego, serdecznego i środkowego.

1. jedynka - jest przedstawiana przez zagięcie małego palca, aż jego czubek dotknie wnętrza dłoni. Palce serdeczny i środkowy pozostają wyprostowane.
2. dwójka - zaginamy mały i serdeczny palec, aż ich czubki dotkną wnętrza dłoni. Palec środkowy pozostaje wyprostowany.
3. trójka - zaginamy wszystkie trzy 'dolne' palce, aż ich czubki dotkną wnętrza dłoni.
4. czwórka - zaginamy palce serdeczny i środkowy, aż ich czubki dotkną wnętrza dłoni. Mały palec pozostaje wyprostowany.
5. piątka - zaginamy palec środkowy, aż jego czubek dotknie wnętrza dłoni. Palce mały i serdeczny pozostają wyprostowane.
6. szóstka - zaginamy palec serdeczny, aż jego czubek dotknie wnętrza dłoni. Palce mały i środkowy pozostają wyprostowane po obu jego stronach.
7. siódemka - zaginamy mały palec, aż jego czubek dotknie nasady kciuka. Palce serdeczny i środkowy pozostają wyprostowane.
8. ósemka - zaginamy mały i serdeczny palec, aż ich czubki dotkną nasady kciuka. Palec środkowy pozostaje wyprostowany.
9. dziewiątka - zaginamy wszystkie trzy 'dolne' palce, aż ich czubki dotkną nasady kciuka.

Uwaga: w źródłach spotyka się też nieco odmienną wersję tego systemu, w której gesty oznaczające 3 i 9 są zamienione, to jest przy 'dziewiątce' palce zaginane są do wnętrza dłoni a przy 'trójce' do nasady kciuka. Ja jednak będę się trzymał wariantu przedstawionego powyżej.

DZIESIĄTKI

Dziesiątki pokazujemy odpowiednimi gestami pozostałych dwóch palców, to jest wskazującego i kciuka.

10. dziesiątka - stykamy oba palce w ten sposób, że czubek palca wskazującego dotyka opuszka kciuka.
20. dwudziestka - umieszczamy wyprostowany kciuk między palcem wskazującym a środkowym tak, że środkowy człon palca wskazującego leży na jego paznokciu. Odpowiada to popularnemu gestowi 'figi'.
30. trzydziestka - stykamy oba palce w ten sposób, że dotykają się płasko złożonymi opuszkami.
40. czterdziestka - kładziemy kciuk od góry na wyprostowany palec wskazujący, możliwie blisko jego nasady.
50. pięćdziesiątka - zaginamy kciuk jak najmocniej w stronę wnętrza dłoni. Palec wskazujący pozostaje wyprostowany.
60. sześćdziesiątka - zginamy kciuk jak najmocniej w stronę wnętrza dłoni, a następnie zaginamy wokół niego palec wskazujący tak, żeby przykrył paznokieć kciuka.
70. siedemdziesiątka - lekko uginamy kciuk, po czym zaginamy palec wskazujący wokół jego czubka tak, żeby paznokieć pozostał odkryty. Czubek kciuka dotyka środkowego członu palca wskazującego.
80. osiemdziesiątka - stykamy oba palce w ten sposób, że czubek zgiętego palca wskazującego opiera się na paznokciu kciuka.
90. dziewięćdziesiątka - zaginamy palec wskazujący jak najmocniej w stronę wnętrza dłoni. Kciuk pozostaje wyprostowany.
100. setka - wszystkie palce dłoni rozprostowane, rozłożone.

Przykłady.

Używając jednocześnie trzech 'dolnych' palców do przedstawiania jedności a dwóch 'górnych' do pokazywania dziesiątek możemy wyrazić każdą liczbę w zakresie od 1 do 100.
Co zaś z łuczniczego punktu widzenia ważniejsze, działa to również w drugą stronę, to znaczy możemy zobrazować jakieś konkretne ułożenie palców dłoni, podając odpowiadającą mu liczbę. I tak na przykład jeden z najpopularniejszych sposobów trzymania cięciwy to '63' co możemy rozszyfrować następująco: mały, serdeczny i środkowy palec zgięte do wnętrza dłoni (3) zaś kciuk również zgięty, a wokół niego zagięty palec wskazujący, przykrywający jego paznokieć (60). Czyli tak:

Z kolei 'trzynaście' to jedno z zalecanych ułożeń palców dłoni trzymającej łuk:

Innym ważnym gestem jest na przykład '78', często spotykany również poza łucznictwem i łatwo rozpoznawany w szerokich kręgach społecznych...
Jak widać podawanie jednej liczby zamiast dokładnego opisu jest bardzo wygodne, jeśli tylko zna się zasady kodowania.

Oczywiście istnieją układy palców, których przedstawiony schemat nie obejmuje. W takich wypadkach arabscy łucznicy musieli nieco bardziej wysilić wyobraźnię i znaleźć jakąś dobrą nazwę. Przykładem niech będzie pewna modyfikacja układu '63' czyli 'chwyt podwójnego siodła', przy którym na kciuku zaginamy obok wskazującego również palec środkowy:

Więcej przykładów rozmaitych układów palców używanych w łucznictwie można znaleźć TUTAJ.